Αυτή που είναι γύρω μας, την εφικτή, την ονομάζω ψεύτικη γνώση. Δεν είναι ψεύτικη. Να την αποδείξω ως τέτοια στηριζόμενος σε τι; Εσύ πες την και 'Αλεξάνδρα'.
Είπε: Αφού δεν είναι ψεύτικη, πως θα την χαρακτήριζες;
Είπα: Εγώ δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τίποτα.
Είπε: Δηλαδή το βιβλίο που κρατάω είναι ψεύτικο; Δεν υπάρχει;
Είπα: Άντε γεια! Το ονόμασα 'ψεύτικο', δεν σου είπα ότι δεν υπάρχει. Δεν έχω ακόμα τ' αρχίδια να αποδείξω κάτι τέτοιο.
Πάμε όμως παρακάτω... Ψεύτικη γνώση δε σημαίνει αληθής ψεύτικη γνώση. Η ψεύτικη γνώση μπορεί να είναι ψευδής ψεύτικη γνώση. Υποστηρίζω ότι αληθής ψεύτικη γνώση είναι τα Μαθηματικά. Όχι μόνο αυτά, μην απελπίζεσαι. Αληθές είναι και οτιδήποτε τεκμηριώνεται με το Λόγο. Η γνώση με την καθημερινή έννοια της λέξης είναι, κατά κύριο λόγο, αληθής ψεύτικη γνώση. Ψευδής ψεύτικη γνώση είναι οτιδήποτε μας απατά (goόgleαρε: illusions).
Είπε: Γιατί μας απατά; Υπάρχει το Κακό που μας αποπροσανατολίζει απ' την αληθή ψεύτικη γνώση;
Είπα: Όχι. Το ότι απατόμαστε, υποστηρίζω, ότι δείχνει την ατέλεια μας. Για το λόγο αυτό εμείς είμαστε το Κακό. Η ατέλεια μας, αυτή μας αποπροσανατολίζει απ' την αληθή ψεύτικη γνώση.
25.12.10
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τώρα μάλιστα. Αλλά γιατί να ονομάσετε τη γνώση αυτή ψεύτικη; Σύμφωνοι, είναι απλή ονοματοδοσία, αλλά ίσως μπερδεύει τους αναγνώστες. Και γιατί να γίνει η διάκριση σε αληθή και ψεύτικη γνώση; Επίσης, γιατί ο άνθρωπος είναι ατελής; Η τελειότητα δεν νοείται καν, όχι μόνο γιατί δεν είναι εφικτή αλλά γιατί βασίζεται σε επιμέρους συγκρίσεις σε όλες τις μορφές, λειτουργίες, σκοπούς κ.τ.λ. ενός όντος, οι κορυφαίες εκφάνσεις των οποίων μπορεί να αλληλοσυγκρούονται. Ακόμα όμως κι οι ίδιες οι συγκρίσεις βασίζονται σε υποκειμενικά κριτήρια. Κι από άποψη γνώσης, προφανώς δεν μπορείτε να αποδείξετε τίποτα στους άλλους, ακριβώς γιατί περί γνώσης υπάρχουν μόνο δύο αξιωματικές αλήθειες, που είναι εντελώς προσωποπαγείς: ξέρω ότι τώρα υπάρχω κι ότι τώρα έχω ερεθίσματα. Όλα τα άλλα, κι εννοώ όλα, είναι εικασίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποστηρίζω κι εγώ το cogito ergo sum. Ωστόσο, ας πούμε ότι το αμφισβητώ κι αυτό. Κανένα επιχείρημα δεν θα μπορούσε να με μεταπείσει. Γενικά, οι άνθρωποι φιλοσοφούν εδώ και μερικές χιλιετίες. Εγώ υποστηρίζω ότι όσο υπάρχουμε μπορούν να γραφτούν άπειρες θεωρίες για το τι είμαστε, τι είναι γνώση, τι σκοπός. Και όλες τους να βρουν υποστηρικτές. Και για το λόγο αυτό για μένα δεν έχει τόση σημασία το περιεχόμενο μιας θεωρίας, μιας φιλοσοφίας. Σημασία άπειρη έχει μόνο η διαδικασία στην οποία μπαίνω για να τη διατυπώσω. Αυτά που πιστεύω εγώ δεν τα έχω αποτυπώσει ακόμα σ'αυτό το blog. Έχω ακόμα πράγματα να γράψω. Συνεχίζεις όμως να μπερδεύεις τις διακρίσεις που έχω κάνει. Η γνώση είναι είτε η πραγματική(Θεός,αρχική αιτία κλπ) για την οποία δεν έχω ακόμα γράψει κάτι, είτε ψεύτικη με την οποία εννοώ τον κόσμο μας, τα αποτελέσματα των αισθήσεων μας. Ακόμα, ατελής είναι ο άνθρωπος μόνο με την έννοια ότι σχετικά με την ψεύτικη γνώση απατάται. Υποστηρίζω δηλαδή ότι είμαι ατελής εφόσον έχω ελαττώματα. Πολλές απορίες πιστεύω θα λυθούν όταν γράψω για την πραγματική γνώση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας διαβεβαιώνω ότι έχω καταλάβει απόλυτα τη διάκριση των γνώσεων που κάνετε. Το "σκέφτομαι άρα υπάρχω" σημαίνει "αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχω, άρα υπάρχω". Αυτό είναι αξιωματικό κι αναμφισβήτητο: δεν γίνεται να αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχω και να μην υπάρχω, μπορεί όμως να μην υπάρχω όπως νομίζω πως υπάρχω. Επίσης, η έννοια του ελαττώματος, ηθικού, σωματικού κ.τ.λ. βασίζεται σε ανθρώπινα κριτήρια, επομένως είναι τόσο υποκειμενική, ασαφής κι αφύσικη όσο κι η έννοια της τελειότητας. Οποιαδήποτε μάλιστα αξιολογική κρίση βασίζεται σε κριτήρια, δηλαδή βασίζεται στο ότι υπάρχει εγγενής αξία στον κόσμο. Αυτή όμως δεν υπάρχει. Στη φύση δεν υπάρχει καλό ή κακό, άσχημο ή όμορφο, πάνω ή κάτω, μέσα ή έξω κι οτιδήποτε ενδιάμεσο σε όλες αυτές τις έννοιες. Ό,τι αξιολογούμε ως τέτοιο, το κάνουμε με υποκειμενικά κριτήρια. Η φύση δεν παρέχει αντικειμενικούς μπούσουλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά Χριστούγεννα.
Υ.Γ.: Ακόμα περιμένω απάντηση στο "Περί Θεού".
Αν είχες λίγη υπομονή, θα διάβαζες όταν θα έγραφα για την πραγματική γνώση: Θεός για μένα είναι η αρχική αιτία. Στην αναζήτηση για την αρχική αιτία θα βρίσκω πάντα μια αιτία πιο γενική απ' την προηγούμενη που βρήκα. Άρα, υποστηρίζω ότι πιστεύω στο άπειρο(εφόσον αρνούμαι ότι υπάρχει πχ ο τάδε Θεός -αιτία- ο οποίος δεν έχει άλλη αιτία πάνω απ' αυτόν). Το άπειρο όμως υπάρχει και στον κόσμο μας. Εγώ είμαι άπειρος. Με λίγα λόγια είπα: Όλα είναι Θεός, Θεός δεν είναι τίποτα. Επεξηγώ: Όλα είναι Θεός εφόσον είναι άπειρα σε σχέση με κάτι άλλο. Εγώ είμαι άπειρος για τα κύτταρα μου. Τα κύτταρα μου είναι άπειρα για τα μόρια τους. Τα μόρια είναι άπειρα σε σχέση με κάτι που τώρα ψάχνουν στην Ελβετία πχ. Θεός δεν είναι τίποτα επομένως, γιατί εκφυλίστηκε η έννοια με την οποία όλοι τον είχαμε στο μυαλό μας. Απ' την άλλη Θεός είμαι εγώ. Κι επειδή είμαι άνθρωπος και δεν μπορώ να δεχτώ την ασημαντοσύνη μου, κάτι πρέπει να είμαι. Η αξία μου λοιπόν είναι το μόνο για το οποίο είμαι ικανός. Να αισθάνομαι τον κόσμο στον οποίο ζω. Να κατακτώ την αληθή ψεύτικη γνώση. ΤΟΝΊΖΩ ότι αυτό όλο που αναλύουμε τόση ώρα είναι ένα παραμυθάκι που σκαρφίστηκα. Αύριο θα μπορούσα να γράψω άλλα δέκα. Δεν θα το κάνω αύριο γιατί είναι Χριστούγεννα και βαριέμαι. Καλές γιορτές να 'χεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚράτα την άπειρη διαιρετότητα στην οποία πιστεύω. Υποστηρίζω ότι υπάρχουν άπειρες κλίμακες. Η γη πχ μπορεί να είναι το αριστερό αρχίδι ενός ζωντανού οργανισμού που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ. Φίλε μου θα σου απαντήσω και για τον Descartes αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήCharles Caleb Colton,1780-1832, Άγγλος κληρικός
Τότε κολακεύω μερικά εκατομμύρια blogers.
ΑπάντησηΔιαγραφή