Αλλάζω. Αλλά ζω.

"Όποιος δεν αλλάζει δεν ζει" υποστηρίζω. Αναρωτήθηκα πόσοι άνθρωποι έχει τύχει να δουν τον κόσμο στον οποίο έζησαν ν' αλλάζει. Λίγοι, ίσως κανείς. Και τι θα κάνω; Έχω βαρεθεί να κατηγορώ. Για μένα από δω και στο εξής ο κόσμος στον οποίο ζω είναι γαμάτος. Συμβιβάζομαι στην ιδέα να μην τον δω ν' αλλάζει και ότι το μόνο πράγμα το οποίο επιδέχεται αλλαγές είμαι εγώ (και εσείς).

Πώς αλλάζω; Στη ζωή μου διακρίνω περιόδους με βάση τα 'ενδιαφέροντα' που μου προκύπτουν. Και λέγοντας 'ενδιαφέροντα' εννοώ τα πράγματα εκείνα που με κάνουν ευτυχισμένο την κάθε περίοδο. Οι μεταβάσεις, λοιπόν, από την μια περίοδο στην άλλη αποτελούν αυτές τις αλλαγές.
Γιατί αλλάζω; Υπάρχουν περίοδοι που νομίζω ότι βρίσκω 'ενδιαφέροντα' (στόχους προς υλοποίηση) που είναι πάνω από κάθε μετάβαση. Νομίζω ότι αυτά τα 'ενδιαφέροντα' είναι ικανά να με κάνουν ευτυχισμένο για πάντα. Μέχρι σήμερα κάθε φορά που το νομίζω αυτό αποδεικνύομαι λάθος. Υπάρχουν κι άλλες περίοδοι που νιώθω ξεκάθαρα ότι είναι προσωρινές. Σε κάθε περίπτωση τα 'ενδιαφέροντα' παύουν να είναι ενδιαφέροντα κάποια στιγμή. Ξαφνικά βλέπω μπροστά μου νέες συνθήκες στις οποίες καλώ τον εαυτό μου να προσαρμοστεί. Τότε ξεκινάει η μεταβατική περίοδος.

Μεταβατική περίοδος. Περίοδος αναπροσαρμογής. Η αλλαγές δεν γίνονται απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Εξερχόμενος από μια περίοδο είμαι συνήθως απογοητευμένος. Έχω χάσει τα 'ενδιαφέροντα' μου. Η περίοδος αυτή απαιτεί σκέψη. Πρέπει να διαβάσω τις νέες συνθήκες και να πραγματοποιήσω την καλύτερη δυνατή κίνηση.
Η επιλογή νέων 'ενδιαφερόντων' πρέπει να είναι προσεχτική. Δεν θέλω να ζήσω μια περίοδο καταδικασμένη ν' αλλάξει. Αυτό τελικά είναι το ζητούμενο. Να καταλήξω. Να ζήσω την τέλεια περίοδο που θα αναγκάσει τις αλλαγές μου να περιορίζονται σε λιγότερο σημαντικά θέματα. Να βρω τον πυρήνα μου και ν' αλλάζω απο εκεί τη φύση μου.